Anne en David wonen sinds april 2020 in de Binnenhoftoren. Daarvoor woonden ze een kleine twintig jaar in Zevenkamp, in een leuke buurt waar iedereen elkaar kende. In 2010 stonden ze al in de startblokken om te verhuizen naar onze toren, want ze wilden graag naar een flat en Anne vond dit een leuke plek. Bovendien woonde haar familie in Ommoord; fijn natuurlijk om iedereen in de buurt te hebben. In feite was het al zo’n beetje in kannen en kruiken, een woning was al toegewezen. Toen verhuisde echter het bedrijf waar Anne werkte naar Amsterdam Zuidas. Dat betekende om half 6 op en ’s avonds om half 8 thuis. In combinatie met alles wat er komt kijken bij een nieuwe woning (nog zonder keuken), was dat toen net iets te veel van het goede. Zevenkamp bleef nog even hun stek. Maar vorig jaar – tien jaar later – was het dan toch zover: Anne en David zochten en vonden een plekje in de Binnenhoftoren.
Anne werkte in de advocatuur. Zij gaf juridische ondersteuning aan advocaten in diverse branches, waaronder het ondernemingsrecht, verzekeringsrecht, bouwrecht en energierecht. Zo was zij in de jaren negentig onder meer betrokken bij de transitie van het GEB naar Eneco, een omvangrijk project. Het was een drukke baan, maar ze heeft er altijd erg van genoten. Nu is ze met pensioen. Ze is nog actief als vrijwilliger bij de afdeling Rotterdam-Alexander van de PCOB, de Protestants-Christelijke Ouderenbond, waar ze zo langzamerhand, door uitdunning van het bestuur, een groot deel van de bestuurstaken verricht. Ook hier, zoals bij zo veel verenigingen en clubs, is de behoefte aan meer vrijwilligers groot. Anne probeert haar taken nu wat af te bouwen, maar zonder extra menskracht gaat dat nog niet zo makkelijk. Verder houdt ze van tekenen en van lezen (zo vond ze de recensie op onze site over het boek Stedenvaart erg leuk, dat boek wil ze nog lezen), maar door haar drukke bezigheden en zichzelf weinig rust gunnen, komt het daar nog niet echt van.
David is geboren in Schotland, in de buurt van Edinburgh. Zijn vader werkte bij de RAF; Davids jeugd wordt dan ook gekenmerkt door nogal wat verhuizingen, vooral in het Verre Oosten en het Midden-Oosten. In Engeland mag je al jong bij het leger en toen David nog geen 16 jaar was, volgde hij in zijn vaders voetsporen en trad hij toe tot ‘the boy’s army’. Toen hij 17,5 jaar was ging hij bij het reguliere leger waar hij bij de artillerie zat. Hij was daar onder meer chauffeur op allerlei rijtuigen waaronder tanks en hij ontwikkelde zich tot rij-instructeur. Hij kwam op veel verschillende plekken, zoals Hongkong en Cyprus, en werd driemaal uitgezonden naar Noord-Ierland, wat niet zonder gevaar was. Ook was hij stand-by voor de Falklands, maar daar hoefde hij uiteindelijk niet naartoe. Na 18 jaar wilde hij wat anders en verliet het leger. Tijdens een vakantie kwam hij in Nederland terecht en dat beviel hem zo goed dat hij is gebleven. Hij heeft hier onder meer gewerkt als elektricien, waarbij hij alles al doende heeft geleerd, want hij had er totaal geen ervaring mee. David omschrijft dat zelf als: “Monkey see, monkey do.” Dat ging kennelijk heel goed, want na een half jaar kreeg hij al een eigen auto en kon hij zelfstandig op pad. Inmiddels heeft David een Nederlands paspoort. Alleen de taal is nog een dingetje. Hij verstaat het wel, maar spreken is wat anders. Onze ‘keelklanken’ vindt hij lastig. David spaart al zo’n dertig jaar Engelse miniatuurhuisjes. Zoals Anne zegt: “Een beetje Engeland in z’n nieuwe land.” Hij heeft inmiddels een collectie van meer dan 200 huisjes.
Beiden hebben het hier erg naar hun zin en ze vinden het een fijne flat. Ook van het uitzicht kunnen ze erg genieten. Qua drukte was het even wennen. Anne: “We kwamen uit een huis met families naast ons aan beide kanten en dat was altijd levendig. Ik vond dat helemaal niet erg. Het is hier erg stil, dat vind ik ook wel weer lekker. Maar het is wel even een overgang.” Zowel Anne als David kijken ernaar uit om – zodra de coronarestricties minder worden – ‘echt’ te kunnen kennismaken met hun buren.
De bewonerscommissie wenst Anne en David uiteraard een heel fijne tijd toe in onze Binnenhoftoren!