(door Dick Keijzer)
Is het wel gepast iemand in deze rubriek op te voeren die nog volop in het leven staat? Ja, want het gaat over een levensfase die duidelijk afgesloten is. Deze keer over de voetballer Rinus Israël (1942), en hij weet als geen ander dat zijn periode als actief voetballer en trainer definitief voorbij is.
Hij zit bijna dagelijks aan de ‘stamtafel’ in de rijwielzaak van Pieter Dral. Lekker kletsen met de komende en gaande man, lachen, dollen. Achter zijn rug een bescheiden fotocollectie met dominant de foto van het topelftal van Feyenoord uit het begin van de 70-er jaren toen de club als eerste Nederlandse vereniging de Europacup I won (nu de Champions League) . Rinus was de eerste Nederlandse voetballer die de ‘beker met de grote oren’ mocht vasthouden na een overwinning op Celtic uit Glasgow. Terecht, want hij was als aanvoerder en centrale verdediger dé steunpilaar van het elftal. ‘IJzeren Rinus’ werd hij genoemd en dat typeerde hem volledig. Een andere foto in de rijwielwerkplaats is gemaakt bij zijn sigarenzaak in Rotterdam. Er staat een enorme rij mensen te wachten om een kaartje voor Feyenoord bij hem te kopen. “Als ik ’s morgens vroeg bij de zaak kwam stonden er al mensen en als het laatste kaartje was verkocht was de rij nog niet opgelost, zo groot was de belangstelling!” vertelt hij nu met een zichtbaar genoegen aan die mooie tijd.
Zijn voetbalcarrière is indrukwekkend. Begonnen bij DWV in Noord (1e klasse amateurs), daarna het betaalde voetbal met drie jaar DWS, acht jaar Feyenoord, een tussenjaar bij Excelsior, om vervolgens zijn loopbaan als actief speler af te sluiten met zeven jaar PEC Zwolle. Daarnaast ook nog 47 interlandwedstrijden voor het Nederlands elftal. Bijna alles gewonnen wat er te winnen viel, vooral met Feyenoord waarmee hij na de Europacup I ook nog de Wereldbeker voor clubteams won door het Argentijnse Estudiantes te verslaan. Opvallend is dat in het rijtje clubs Ajax ontbreekt, hij is tenslotte Amsterdammer. Daar zullen wel redenen voor zijn geweest, maar zelf denk ik dat hij met zijn mentaliteit beter bij Feyenoord paste: hard werken, incasseren en uitdelen binnen de grenzen van het sportieve.
Na de periode als voetballer volgt die van trainer, die al even indrukwekkend is en hem voert naar Griekenland, Roemenië, Ghana en drie keer Abu Dhabi, de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten.
Rinus praat graag, veel en met kennis over sport en voetbal in het bijzonder. Zo is hij bijna elke zaterdagmorgen te horen in het sportcafé van radio Noordholland. Een programma van Leo Driessen, die de kunst verstaat voor de luisteraars de sfeer van een café op te roepen: heerlijk chaotisch omdat er net als in een echt café driftig door elkaar heen gepraat wordt. Nu even minder, omdat de stamgasten vanwege corona hun verhaal telefonisch moeten doen. Jammer, vindt Rinus ook.
Hoe lang woont hij nu in Landsmeer en voelt hij zich een beetje Landsmeerder? “Ik woon hier vanaf 2003, dus 18 jaar. En of ik me Landsmeerder voel? Ach weet je, ik woon hier prettig, lekker dicht bij Noord waar ik geboren ben.” “Hij moest wel eerst asiel aanvragen en een inburgeringscursus doen hoor, voor hij Landsmeer in kwam,” wordt vanuit de werkplaats geroepen. “Ach”, zegt Rinus, “laat ze maar praten. Af en toe mag er één met mij mee naar Feyenoord, he-le-maal in Rotterdam. Zien ze ook wat van de wereld!” Incasseren en uitdelen, hij is het nog niet verleerd!
11.02.2021