(door Wim Heistek)
Toen in oktober 1972 aan de bewoners van het westelijk deel van Ommoord werd gevraagd wat zij het meest misten, was dat een groot winkelcentrum in hun deel van de wijk. Bij die paar winkels aan de Nieuwe Ommoordseweg, zoals beschreven in een eerdere publicatie, miste men te veel noodzakelijke artikelen. Het grotere centrum aan de Hesseplaats was toch wel wat ver weg, vooral als men niet over eigen vervoer kon beschikken en met zware boodschappentassen moest zeulen. In januari 1973 kwam van de gemeente het verlossende woord: aan de Hertzweg was een stuk grond van 1.125 m2 gereserveerd voor de bouw van een winkelcentrum. Er werd aan toegevoegd dat als het niet mogelijk zou blijken snel met de bouw te beginnen, er een noodvestiging zou komen op een terrein ten noorden van de Hertzplaats.
Het enige dat ruim een jaar later klaar was, bleek een maquette te zijn van het te bouwen winkelcentrum, opgesteld in het communicatiecentrum aan de Dawesweg en – zoals de gemeente het voorstelde: “bedoeld om de Ommoorders een duidelijk beeld te geven van het ontwerpbestemmingsplan voor de wijk.” De plaats van het winkelcentrum was lang onzeker, omdat er onduidelijkheid bestond over het definitieve tracé van de metro die voorbestemd was de Binnenhof als eindpunt te hebben. Nu de plaats was bepaald, kon de bouw dan eindelijk beginnen.
Het zou tot eind 1975/begin 1976 duren voordat de winkels gereed waren en de krant van 12 januari 1976 in een grote kop jubelde: IN OMMOORD IS ALLES TE KOOP en vervolgde met een uitgebreid verslag, waaruit een paar citaten:
“In Ommoord wordt het leven steeds plezieriger. Wanneer eind maart de bouw van het winkelcentrum Ommoord-West (bij de Max Planckplaats) is voltooid, zullen de meeste boodschappen vlak bij huis gedaan kunnen worden. Een gedeelte van het winkelcentrum is al een paar weken in gebruik. De eerste resultaten zijn meer dan redelijk en het centrum zal straks veertig winkels tellen, waaronder twee supermarkten. Het bestaat uit twee gedeelten en is overdekt. Het geeft nu al, in z’n onafgewerkte vorm, een gezellige indruk. Het geheel zal worden aangekleed met groen, bloembakken, bielzen en banken om op te zitten.”
Uit een krant van diezelfde tijd wil ik u een zin uit een ingezonden artikel niet onthouden: “In Ommoord waai je uit je vestje. In het begin was het niks, maar als je het nu ziet, daar hebben ze winkelstraten: enorm!”
Verwarring over de naam
Er was nogal wat verwarring over de straatnamen, waar lag het winkelcentrum? De Hertzweg en Max Planckplaats werden in dit artikel al genoemd en ook Ommoord-West. Er waren winkels die aan de voorkant het adres Otto Hahnstraat hadden, terwijl de toegangen naar de distributieruimten aan weer verschillende straten lagen. Een uitermate verwarrende situatie die geen herkenning opriep. Hoewel de naam Binnenhof al in 1977 werd genoemd, gaf het dagelijks bestuur van de toenmalige deelgemeente pas in maart 1984 toestemming om de Otto Hahnstraat te wijzigen in Binnenhof. Terwijl ik dit schrijf, vraag ik me af hoe onze toren zou hebben geheten als die wijziging er niet was gekomen. Zouden we dan nu wonen in bijvoorbeeld de Niels Bohrtoren of de Otto Hahntoren?
Nadat het winkelcentrum klaar was, was de aanblik van toen wel anders dan we die nu kennen. De foto hierboven toont de situatie in de beginjaren. Het huidige café-restaurant Otto Hahn heette toen nog Taveerne ‘De Open Haard’ en had, zoals u ziet, een terras aan het water. Rechts daarvan is nog een stukje te zien van wat tegenwoordig de Plus-supermarkt is, maar begon als De Jong Supermarkt. Op de plaats van de vijver werd later het metrostation gebouwd.
Tweemaal brand in het winkelcentrum
Op 9 januari 1982 brak er in het winkelcentrum brand uit en tien winkeliers zagen hun zaak volledig verloren gaan. Men ging niet bij de pakken neerzitten en na een half jaar waren de volledig uitgebrande winkels herbouwd. In de tussenliggende periode konden de gedupeerde winkeliers gebruikmaken van noodwinkels op het middenterrein van de Binnenhof.
In de nacht van 1 juni 1988 werd het winkelcentrum weer door een brand getroffen. Deze keer kon de brandweer de vlammen beperken tot de dierenwinkel, maar kon niet voorkomen dat tientallen dieren door verstikking om het leven kwamen. Zeven omliggende zaken liepen rook- en waterschade op en van een textielzaak werd de complete voorraad vernield. Omdat de brand gepaard ging met verstikkende rookwolken vreesde men aanvankelijk voor eenzelfde scenario als in 1982, hetgeen gelukkig niet het geval was.
31.12.2020