Tineke Verhoef:
“Wat een leuke herinneringen aan de ‘woningnood’ in Rotterdam.
Paul en ik trouwden in 1970. Wij woonden op Zuid in Rotterdam in de Spruijtstraat en Bonaventurastraat. Wij kenden elkaar van het verenigingsleven van Speeltuinvereniging Tarwewijk. Bestaat nog steeds. In maart 1969 verloofden wij en vierden dat met een ‘dinertje’ met de wederzijdse familie bij de Chinees op de Westersingel. ‘s Avonds thuis met onze vrienden erbij. Gewoon drankje, hapje en de vele cadeaus die je dan kreeg. Grappig; wij hebben nog een flink aantal cadeaus in gebruik. En natuurlijk werden er van tevoren verlovingskaarten verstuurd. Ik werkte bij een drukkerij en het was net in de tijd van fusies/samengaan etc. Onze verlovingskaart was op fusies/samengaan gebaseerd. Velen (onze oude tantes) snapten het niet helemaal.
Wij waren 26 en 25 jaar en waren niet van plan lang verloofd te blijven. Samen werken en samen sparen; dat was goed voor ons spaarbankboekje.
Woning! Het maakte ons niet uit in welke stad wij zouden gaan wonen. In Rotterdam waren de mogelijkheden voor ons minimaal, als je niet in een ‘huisje onder de huurwaarde’ wilde wonen. Paul werkte bij de gemeente Rotterdam en als ambtenaar had je zeker geen voorrang. Dan maar solliciteren naar een andere gemeente. Dat lukte vrij snel: Capelle aan den IJssel. In Oostgaarde werden de ‘hoeken’ gebouwd. Een megaproject van 1.344 woningen. Wij konden een flat krijgen (toch mooi 90 m2) in de Purmerhoek. Wel eerst de loonstrookjes laten zien. De huur bedroeg in 1970 250 gulden. Best een heel bedrag. Men was nog aan het bouwen, maar na wat opschuiven van de trouwdatum konden wij in december onze flat betrekken.
Het was fijn om iedere week samen op stap te gaan en spullen uit te zoeken en te kopen. Wij boften dat wij dezelfde smaak hadden; dat scheelt al direct veel gekibbel. Van mijn ouders kregen wij een mooi huwelijksgeschenk en Paul zijn ouders kochten iedere week wat voor ons. Dat kwam beter met de financiën uit. Maar wat was dat leuk.
Het plan was om in Rotterdam te trouwen, maar door het verschuiven van de datum werd het Capelle aan den IJssel. Omdat Paul daar werkte, werden wij zowaar door de wethouder getrouwd.
Ons huis was voor 90% ingericht; de centjes waren toen echt wel op. Want heel traditioneel hielden wij een diner met daarna een uitgebreide receptie.
Ik werkte voor ons trouwen in Rotterdam, zegde mijn baan op en…. in die gouden tijd had je direct ergens anders werk. In Capelle aan den IJssel, dat was wel zo praktisch.
Wij hebben op deze manier de woningnood in Rotterdam ontweken; 43 jaar rondom Rotterdam gewoond en nu weer terug. Bofferds zijn wij!”